familiale bemiddeling
Of we dat nu willen of niet, we zijn omgeven door familie. Ze is veraf of nabij, sterk aanwezig of net oorverdovend afwezig binnen ons kerngezin. We zijn onze roots ontvlucht, of we hebben in tegendeel steeds getracht om hen nabij te blijven. Ook in onze partnerkeuze heeft dit meegespeeld. Wat ons heeft aangetrokken is - uiteraard niet uitsluitend - ook beïnvloed door de manier waarop wij naar onze familie kijken.
ALs dan, in het leven dat we leiden, een wending komt die ons verplicht om te herbekijken hoe we verder moeten, dan worden we ons soms heel pijnlijk bewust van onze familie en haar waarden. Of soms vinden we het net heel veilig om daar te kunnen op terugvallen. Het is een handleiding in ons leven.
In die momenten doet ook de ander dat: de partner, de vader of moeder, de broer of zus, de zoon of dochter. En dan kan soms blijken dat wat ons eens verbond, nu een splijtzwam lijkt te zijn geworden. Dat wat ons eens zo sterk heeft aangetrokken, nu datgene lijkt te zijn dat ons uit elkaar gaat rijten.
Bij een overlijden, bij ziekte, bij echtelijke moeilijkheden, kortom, bij gebeurtenissen die ons diep raken, kunnen mensen tot bij de vraag komen of de balans nog goed zit.
Het is in die momenten dat het duiveltje in ons zich afvraagt of vader dan toch gelijk had dat die man geen partij was voor jou? Of dat die aangetrouwden de onverzettelijke ruziemakers zijn?
Niet zelden is het zo dat de belangrijke momenten in ons leven, in de kiem de drager zijn van een nieuw evenwicht. We moeten het alleen vinden...
ALs bemiddelaar laat ik het conflict zijn. Meer nog: ik probeer het, samen met de cliënten, duidelijk te krijgen: waar gaat het over? Als we daar in geslaagd zijn, is de volgende stap om de cliënten te laten spreken vanuit hun oogpunt. Het gaat er niet om de ander te overtuigen, het gaat erom de ander duidelijk te maken hoe jij tot een bepaald gezichtspunt bent gekomen. Hoe jij de dingen hebt geïnterpreteerd en vanuit welke nood jij spreekt.
Het gaat bijvoorbeeld al lang niet meer over de zilveren pollepel van overgrootmoeder, waar jij recht op hebt.
Het gaat over de vraag om erkenning van wat jij als oudste dochter hebt geïnvesteerd in het gezin, in misschien wel de mogelijkheid voor de jongste zoon om te gaan studeren.
Moeten we op zoek naar een nieuw evenwicht? En hoe kunnen we zorg dragen voor onze kinderen?